डोंगर कसाही असू दे. तो दुरूनच सुंदर दिसतो. डोंगर काळ्या पत्थराचा असू दे किंवा लाल मातीचा ! हिरव्या वृक्षराजीने नटलेला असू दे किंवा बर्फाने आच्छादलेला ! त्याच्यावर एखादे मंदिर असू दे किंवा झोपड्या ! कसाही असला तरी दुरून डोंगर नयनरम्यच दिसतो.
पण डोंगराच्या जवळ गेल्यावर हेच मनोहर दृश्य फसवे दिसते.आनंद लुटण्यासाठी आलेले लोक आपली फसगत झाली या दु:खानेच परत जातात.
पण खरा आनंद डोंगराच्या माथ्यावर असतो. तो उपभोगण्यासाठी डोंगर चढण्याची जिद्द पाहिजे.
येणाऱ्या संकटाशी सामना करण्याची हिम्मत पाहिजे.
मग डोंगर माथ्यावर पोहचल्यावर अंगाला भिडणारी सुखद हवा आणि नेत्राला सुखावणारी अष्ट दिशेची निसर्गशोभा अवर्णनीय असते.
जीवनातला एक वेगळा आनंद आणि सुख उपभोगल्याचा अनुभव त्यावेळी आपल्याला लाभतो.
No comments:
Post a Comment